Sympatyczny bohater

Stojąc w korku słuchałem radia. Zadzwoniła pani i poprosiła o utwór muzyczny, który zadedykowała swojej córce i jej nowemu chłopakowi. Na pytanie jaki jest chłopak córki, usłyszałem, że sympatyczny. W aptece dowiedziałem się, że pani przede mną głosowała w wyborach prezydenckich na tego to a tego, bo był sympatyczny. Ostatnio w mejlu od klienta przeczytałem, że najlepiej, gdyby bohater spotu telewizyjnego był sympatyczny. No dobrze. Weźmy się za to, co to znaczy, ze ktoś jest sympatyczny?
Moim zdaniem to ktoś, na temat którego nie mamy nic do powiedzenia. Niczym się nie wyróżnia i wiele nie wnosi. Nie jest błyskotliwy lub dowcipny, bo byłby błyskotliwy lub dowcipny, a jest przecież sympatyczny. Czyli jaki? A no tak, że nic więcej nie można powiedzieć, poza tym, że jest sympatyczny; zupełnie bez twarzy i bez wyrazu. Jest bo jest, i nic więcej z tego nie wynika; ani złego, ani dobrego. Reaguje właściwie i poprawnie, więc nie jest durny i ociężały. Jest sympatyczny. Nie jest szalony i zwariowany, nie jest zamyślony i zadumany. Jest sympatyczny. Nie zwraca niczyjej uwagi i nikogo nie porusza; nie specjalnie wylewny, raczej małomówny, ale nie milczek. W sumie może być, a może go nie być. Jest sympatyczny.
Więc jeśli nie mamy nic do powiedzenia na czyjś temat lub chcemy pogrążyć copywritera należy użyć jakiego słowa?